Ivo: ‘Sporten is altijd mijn redding geweest. Daarom was mijn conditie zo goed. Op mijn 8ste kreeg ik de ziekte van Berger, een nierziekte. Ik werd geopereerd en kreeg een dieet, en daarna ging het goed tot mijn 19e. Toen zei mijn arts dat ik moest gaan dialyseren. Door mijn conditie kon ik dat nog 3 jaar uitstellen en daarna begon ik met buikdialyse. Dan krijg je ’s nachts door je buikvlies veel vocht toegediend waarmee de afvalstoffen worden afgevoerd. Drinken en plassen gaan dan niet meer.’
Danny: ‘Ivo deed nog steeds alles. Hij sportte 7 dagen per week met die bierbuik, want zo zag het eruit met al dat vocht. Hij ging ook mee op skivakantie. Dan werd daar een pallet met zakken vloeistof bezorgd voor Ivo’s dialyse. We gaan nog steeds naar hetzelfde chalet met die lieve eigenares die zo goed voor hem zorgde.’
‘Dialyse is een tijdelijke noodoplossing’
Ivo: ‘Buikdialyse kan alleen als je jong en sterk bent. Maar het is een noodoplossing, je kunt het 4 of 5 jaar doen. Ik heb het 7 jaar uitgehouden, toen was mijn buik op. Een paar jaar eerder kreeg ik een donornier, maar die moest er een dag later alweer uit vanwege een bloedprop in de ader naar de nier. Waarschijnlijk doordat er vlak voor mijn transplantatie een spoedgeval binnenkwam en mijn nier moest wachten. Dat komt zelden voor, het was echt vette pech. Ik moest weer gaan dialyseren. Na die mislukte transplantatie kreeg ik telkens buikvliesontsteking. Ik lag alleen nog maar in het ziekenhuis.’
‘Ivo had zo veel pijn, hij kon niet meer’
Danny: ‘Ik maakte mee hoe hij brak. Hij had zo veel pijn, hij kon niet meer. Toen zei ik: daar gaan we iets aan doen, je krijgt van mij een nier. Onze zus wilde ook een nier doneren, maar omdat zij nog kinderen wilde, werd haar dat afgeraden. Bij mij waren er geen problemen, we bleken een goede match te zijn. Een paar maanden lang zijn we binnenstebuiten gekeerd, en ik kreeg allerlei moeilijke vragen, bijvoorbeeld hoe ik ermee om zou gaan als mijn zoon nierproblemen zou krijgen. Maar Ivo kon zo niet verder, dus na 5 maanden zijn we geopereerd.’
Ivo: ‘Een week daarna was ik als herboren, er ging een nieuwe wereld voor me open. Ik had veel energie. En voor het eerst in 7 jaar kon ik weer plassen. Danny had wat meer tijd nodig om te herstellen. En na 4 maanden ging het bij mij mis. Ik had darmverklevingen aan de buikwand door het dialyseren, en waar stukjes darm waren weggehaald, waren aansluitingen lek. Toen ben ik heel ziek geworden.’
‘Ik druk Danny altijd tegen mijn hart als ik hem zie’
Danny: ‘We raakten hem bijna alsnog kwijt. Verschrikkelijk. Na lang modderen is hij daar uitgekomen. Ivo is echt een volhouder. Het heeft een paar jaar geduurd voordat hij helemaal hersteld was.’
Ivo: ‘Ik was alleen maar bezig met overleven. Pas later besefte ik wat iedereen met mij heeft doorstaan. Bij de donatie ook, die spanning voor mijn ouders toen twee van hun kinderen op één dag onder het mes gingen. De rollen in het gezin zijn sindsdien ook wel veranderd, denk ik. Vroeger was ik altijd het zorgenkindje. Dat is voorbij.’
Danny: ‘Vroeger ging alle aandacht naar Ivo en ik was meer het zwarte schaap, dat is niet meer zo. We waren altijd hechte broers, maar nu nog veel meer. Als we elkaar zien, geven we elkaar een zoen, dat gebeurde voorheen nooit.’
Ivo: ‘Ik druk Danny altijd tegen mijn hart als we elkaar zien. Hij heeft mijn leven enorm veranderd. En wat ik ook nooit had durven dromen, is dat mijn vriendin en ik 5 jaar geleden een dochter hebben gekregen. Dat dát mogelijk was, had niemand verwacht. Daar zijn we ontzettend blij mee.’
Danny: ‘Elke Bevrijdingsdag spreken we af met de familie, dan vieren we de nierverjaardag. Heel Nederland feest dan met ons mee, prachtig toch?’
‘Samen sporten met ontvangers van een orgaan is gaaf’
Ivo: ‘Sporten blijft voor mij super belangrijk. Daarmee kan ik ook orgaandonatie onder de aandacht brengen. In 2013 heb ik meegedaan aan de World Transplant Games in Durban. Helaas greep ik net naast een medaille. In 2019 probeer ik het opnieuw in Newcastle. Ik heb me voor voetbal én tennis ingeschreven, dan heb ik meer kans om een medaille te winnen voor Danny. Dat is mijn doel.’
Danny: ‘Ik ga mee om hem aan te moedigen.’
Ivo: ‘Het is gaaf om te sporten met mensen die een donororgaan hebben gekregen. Al die mensen van over de hele wereld die hun verhaal delen, geweldig. En het gevoel dat we ons samen inzetten voor meer donorregistraties verbindt enorm.’
‘Ik zou nu die optie niet meer uitstellen’
Ivo: ‘Het gaat nu heel goed. Vroeger wilde ik zo lang mogelijk doorgaan met dialyseren, ik stelde andere opties uit en rekte alles door te sporten. Ik zei: ik kan toch alles? Nu zou ik dat anders doen. Mensen die wachten op een nier adviseer ik om het aan hun familieleden te vragen. Dat moet je durven. Maar al die ellende, die wil je niet, ook niet voor je familie.’
Benieuwd naar andere persoonlijke verhalen? Lees hier nog meer ervaringen van mensen die een donororgaan of -weefsel hebben ontvangen, nabestaanden zijn van een donor of mensen die bij leven een nier of stukje van hun lever hebben afgestaan.
