Elena was niet onder de indruk van de brief
Elena ontving op haar achttiende een brief. Hierin werd gevraagd om een keuze door te geven in het Donorregister. Elena was niet onder de indruk van deze brief: 'Het is gewoon een brief waarin je een keuze maakt over welke organen je wil doneren en welke niet. Of helemaal niet.'
'Ik wil niks doneren'
Sarah is benieuwd of Elena inmiddels een keuze heeft gemaakt. Elena: 'Ik heb gekozen om geen orgaandonor te zijn.' Elena licht haar keuze toe: 'Eerst had het geen specifieke reden, ik wilde het niet en vond het onnodig.'
Haar zus Sarah is benieuwd waarom ze dit onnodig vindt en vraagt door. Elena: 'Ik lig liever heel in de kist. En daarnaast denk ik dat als je orgaandonor bent en je op sterven ligt of overlijdt, je nabestaanden minder tijd hebben om afscheid te nemen.' Sarah denkt dat dit niet het geval is.
Door praten met vriendinnen ging Sarah twijfelen
Elena vraagt Sarah ooit aan haar keuze heeft getwijfeld. 'Inmiddels niet meer, maar eerst had ik in gedachte om het helemaal niet te doen,' zegt Sarah. Haar keuze veranderde toen ze er met vriendinnen over sprak. 'Mijn vriendinnen zeiden: 'Ik heb er zelf helemaal niks meer aan. En er zijn veel tekorten. Dus iedereen is meegenomen.'
'Ik vind het geen gevoelig onderwerp'
Sarah en Elena vinden het niet moeilijk om het samen over orgaandonatie te hebben. Elena denkt dat dit helpt om het gesprek hierover te beginnen. 'Het is sowieso makkelijker om een gesprek te hebben als je het beiden geen gevoelig onderwerp vindt.
Sarah is het daar mee eens. Ze voegt daaraan toe: 'Ik denk ook dat het juist heel belangrijk is om het hierover te hebben. Zo weten nabestaanden ook wat ze te wachten staat.'
