Lees voor

Pilot Weefseldonatiecoördinator (WDC)

De NTS heeft in 2021 en 2022 een pilot uitgevoerd met de inzet van weefseldonatiecoördinatoren (WDC's) in drie ziekenhuizen. Het doel van de pilot was artsen te ontlasten, de zorg voor nabestaanden te verbeteren en de procedure efficiënter te maken.  

Waarom deze pilot?

Weefseldonatie is een complexe procedure. Met de invoering van de nieuwe donorwet op 1 juli 2020 en de bijbehorende Kwaliteitsstandaard Donatie, bleek er steeds meer behoefte aan ondersteuning bij weefseldonatie in het ziekenhuis. 

Er was behoefte aan één professional die gespecialiseerd is in de procedure. Dit komt omdat artsen maar af en toe met weefseldonatie te maken krijgen. Hierdoor ontbreekt het hen aan kennis en routine om de procedure goed te kunnen begeleiden. Daarnaast ervaren artsen weefseldonatie als een forse werkbelasting, omdat ze dit moeten combineren met de zorg voor andere patiënten. De kwaliteit van de zorg voor nabestaanden schiet daarom soms tekort en het zorgt voor een laag toestemmingspercentage voor donatie. 

Opzet pilot

In de pilot waren alle verantwoordelijkheden rondom weefseldonatie bij één gespecialiseerde professional belegd, de weefseldonatiecoördinator (WDC). Een WDC houdt overzicht over de hele procedure: donorherkenning, raadpleging van het Donorregister, het donatiegesprek voeren met de nabestaanden, aanmelding van de weefseldonor bij het orgaancentrum en nazorg aan de nabestaanden.

Er waren drie pilotziekenhuizen: Medisch Centrum Leeuwarden (MCL), Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) en Haaglanden Medisch Centrum (HMC). De ziekenhuizen verschilden in hun aanpak. Zo werden in het MCL en het HMC alle weefseldonatietaken van de artsen overgenomen, in het UMCG alleen het aanmelden van de weefseldonor.   

Positieve ervaringen 

De WDC-pilot startte in juli 2021 en is afgerond. Zowel de professionals als de nabestaanden zijn erg positief over de pilot. Nabestaanden waarderen vooral de tijd en aandacht die zij kregen van de WDC. Het maakt daarbij niet uit of het donatiegesprek face-to-face of telefonisch gevoerd werd. De betrokken artsen waarderen het dat zij de procedure uit handen kunnen geven aan iemand die er getraind in is en meer tijd heeft voor het begeleiden van de nabestaanden. WDC’s merken dat zij, naarmate ze meer procedures begeleiden, steeds betere zorg kunnen leveren.

Ook de herkenning van potentiële donoren en het aantal raadplegingen van het Donorregister zijn gestegen. De NTS concludeert dat de inzet van de WDC de kwaliteit van het weefseldonatieproces verhoogt en dat het daarom goed zou zijn om WDC’s breder in te zetten.

Projectleiders uit de pilotziekenhuizen over hun ervaring.

Hoe verder?

De WDC-pilot was succesvol in de deelnemende ziekenhuizen. Implementatie van een landelijke weefseldonatiecoördinator heeft nog logistieke en praktische uitdagingen. 

Het is belangrijk dat er een dedicated team van WDC’s komt dat voldoende tijd krijgt voor deze taken. Dit zijn professionals met een zorgachtergrond die specifieke training hebben gehad. De WDC kan in principe op afstand werken, als aan een aantal voorwaarden wordt voldaan. Zo moet de WDC toegang hebben tot de gegevens van de overledene en moet iemand in het ziekenhuis het lichaam kunnen inspecteren. Zo kunnen WDC’s tegelijkertijd voor meerdere ziekenhuizen werken.

Openstaande vragen:

  • Als de WDC de huidige aanmeldingen van weefseldonoren volledig overneemt: moet de WDC dan ook 24/7 inzetbaar zijn en kan dit binnen het huidige budget?
  • Als er geen 24/7 beschikbaarheid is: wat betekent dit voor het uitnameteam van weefsels en de weefselbanken?
  • Hoe krijgt een landelijk werkende WDC toegang tot een lokaal elektronisch patiëntendossier?

De NTS en het ministerie van VWS moeten deze vragen nog verder onderzoeken. Er moet bekeken worden of er een scenario is dat haalbaar is qua capaciteit en budget.