‘Tja, hoe reageer je als je 16 bent, volop in de puberteit, en te horen krijgt dat 75 procent van je lever uit kwaadaardige tumoren bestaat? Opereren ging niet, daarvoor zaten de tumoren te ongelukkig. Alleen een levertransplantatie kon me redden. Dat was mogelijk, omdat mijn lichaam toen verder schoon was van kankercellen. Maar hoelang nog? Uitzaaiing was een kwestie van tijd. Ik kwam in een achtbaan terecht. Om te overleven had ik snel een donorlever nodig.’
‘Niemand twijfelde of transplantatie juist was’
‘Ik kom uit een Hindoestaanse familie. Maar ik ben niet echt praktiserend opgevoed. Volgens bepaalde stromingen binnen het Hindoe-geloof kun je na je dood alleen maar goed reïncarneren als je lichaam intact is gebleven. Dan zou je geen orgaan mogen doneren of ontvangen.’
‘Maar in mijn familie twijfelde niemand er ook maar één seconde aan of transplantatie juist was. Mijn ouders en twee ooms wilden juist zelf doneren, maar dat kon om verschillende redenen niet. Iedereen zag het als iets moois, want je geeft leven aan een ander. Gelukkig maar, want zo’n operatie is op zich al problematisch genoeg. Iedereen was erg met me begaan.’
‘Ik had wél zeggenschap over mijn studie’
‘Na de operatie heb ik mijn leven heel snel opgepakt. Ik zat toen in 6 vwo en had al een paar examens gemist. Die heb ik datzelfde schooljaar nog ingehaald, want ik wilde per se in september gaan studeren. Er was al zo veel in mijn leven veranderd waarop ik zelf geen invloed had. Over het verloop van mijn studie had ik tenminste wél zeggenschap.’
‘Na het vwo heb ik Bedrijfskunde gestudeerd. En al tijdens de afronding van mijn tweede masterstudie Financieel Recht kreeg ik een baan in de financiële wereld. Daar werk ik nog steeds met veel plezier. Verder reis ik veel, ik heb veel plekken op de wereld gezien. Dat kan allemaal omdat ik fysiek sterk ben. Ik sta nog steeds onder controle, slik netjes mijn medicijnen en zorg goed voor mijn lever.’
‘Ik leef bewust en investeer tijd in mijn naasten’
‘Het klinkt als een cliché, maar ik ben me er altijd van bewust hoe kort het leven kan zijn of hoe anders het kan lopen dan je wilt. Door de transplantatie leef ik heel bewust en investeer ik veel tijd in mijn naasten. Ik geniet bijvoorbeeld enorm van de kinderen van mijn zus. Die zijn 4 en 1. Dat ik die mag meemaken, vind ik fantastisch. Ik ben een trotse tante. Dat is een leuke rol, waar ik ook graag veel tijd in steek.’
‘Een baby en ik hebben de lever gedeeld’
‘Ik heb mijn leven echt aan de donor te danken. Het gaat ronduit goed met me. Ik ben helemaal schoon en dus kankervrij gebleven. Met een beetje medicatie kan ik mijn hele leven met deze lever doen. En niet alleen ik, heb ik begrepen. Twee derde van deze donorlever heb ik gekregen, en een derde is naar een baby gegaan. Dat kan doordat de lever aangroeit tot die zijn functie kan vervullen.’
‘Die baby van toen moet nu rond de 20 zijn. En ik leef nog, dankzij de donor. Het is toch prachtig, dat je met één donorlever twee mensen een nieuwe kans op leven kunt geven? Omdat deze persoon met ja was geregistreerd, kon ik blijven leven.'
