‘Ieder jaar staan we stil bij het leven van Lenn en het overlijden van dat kindje’

30 april 2021

Lenn (3) was nog maar negen maanden oud toen hij een donorhartje kreeg. ‘Een wonder’, vertelt zijn vader Robert Oostmeijer. ‘Want zulke kleine hartjes komen zelden of nooit beschikbaar.’

Foto Peuter Lenn en zijn vader Robert Oostmeijer, staan in een weiland bij een molen.
Peuter Lenn en zijn vader Robert Oostmeijer

‘Lenn werd geboren met een vergroot hart dat niet goed pompte. Even leek het mee te vallen, maar al snel ging het mis. Vijf weken na zijn geboorte liep Lenn een virus op en vervolgens een oorontsteking. Elke keer kreeg zijn hartje het moeilijk. Een paar maanden later ging het helemaal mis en volgde een langdurige ziekenhuisopname. Op de IC kwam hij aan de beademing. In een week tijd is hij vier keer gereanimeerd. In gedachten namen we al afscheid van hem, maar kort daarna knapte hij op. Ongelofelijk. Vervolgens ging het schommelen, IC op en IC af. Als gezin, met onze dochter die nu vijf is, woonden we praktisch in het ziekenhuis.'

Angst voor wat komen ging

'Toen kwam de wachtlijst voor een donorhartje ter sprake. Maar zulke kleine hartjes komen zelden of nooit beschikbaar. Toch kwam plotseling dat telefoontje: er was een donorhartje. Mijn vriendin en ik waren niet direct euforisch, we voelden vooral angst voor wat komen ging. En we hadden verdriet, want ergens in Europa overleed een kindje. Dat was precies dat vreselijke waar wij zelf zo bang voor waren. En wij wisten niet of we Lenn levend terug zouden zien, dus we voelden dat verlies van die ouders heel sterk.'

Een echte peuter, maar wel kwetsbaar

'Gelukkig ging de operatie goed en herstelde Lenn snel. Momenteel stuitert hij door de kamer. Hij doet van alles wat niet mag, precies zoals hoort bij zijn leeftijd. Sinds de transplantatie staan we ieder jaar op de dag van het telefoontje stil bij het overleden kindje en branden we een kaarsje. De dag erna vieren we dat Lenn leeft. Daar zijn we zo enorm dankbaar voor. Het is een wonder. Lenn is een echte peuter, maar een doorsnee leven zit er niet in. Hij is bijvoorbeeld kwetsbaar voor infecties. Voor hem nog even geen ballenbak, en met corona is het extra oppassen. Tegelijkertijd willen we hem zo veel mogelijk kind laten zijn.’

Meer ervaringsverhalen lezen

‘Elke dag ervaar ik nu als een feest’

Hij was nooit echt ziek geweest, maar in 2014 keerde dat tij. Gerard van de Graaf (66) had ernstig longemfyseem en onderging een longtransplantatie. Nu kan hij vrij ademen. ‘Ik ga weer regelmatig … Lees verder

‘Ik ben heel zuinig op mijn lever’

In 2009 kreeg Harrie Wassink uit Drunen een naar bericht: behalve een slopende darmziekte had hij ook een ernstige leveraandoening. Er was geen andere optie dan een transplantatie. Die kreeg hij in … Lees verder

‘Ik vertel graag aan jongeren wat de donor teweeg heeft gebracht’

Een springlevende Nico van der Meij uit Leiden vertelt op scholen hoe het in 2014 met hem ging. Hij laat dan ook stukjes film zien uit die tijd. De leerlingen geloven hun ogen niet. Is dit dezelfde … Lees verder