Waarom had je een nier nodig, Shaties?
Shaties: ‘In juli 2017 voelde ik me niet lekker en kreeg ik een bloedonderzoek. Daarna moest ik me meteen melden in het ziekenhuis, want mijn nierfunctie was nog maar 4%. Een jaar eerder was dat nog 33%, dus het was heel snel achteruitgegaan. Ik moest gaan dialyseren. Dat gebeurde in het ziekenhuis, want thuis dialyseren ging mis omdat ik infecties kreeg. Dialyse is loodzwaar, het zuigt alle energie uit je.’
Hoe kwam donatie in beeld?
Shanette: ‘Dat wilde ik al meteen. Mijn broer en zusje én ik wilden een nier doneren. Na onderzoek viel mijn broer af vanwege te hoge bloeddruk, maar mijn zusje en ik waren allebei even geschikt. Toen heb ik gezegd: ik doe het. Jij bent mijn kleine zusje, ik wil straks niet aan jouw bed hoeven staan.’
Shaties: ‘Ik vond het van alle drie een super mooi gebaar, maar ik vond het ook erg lastig. Ik wilde niet dat ze pijn zouden hebben, ik wilde ze beschermen. Eigenlijk had ik liever een nier van een onbekende gekregen.’
Heb je nagedacht over de risico’s voor jou, Shanette?
Shanette: ‘Ja, die werden uitvoerig belicht door de maatschappelijk werker en de internist. Maar ik ben kerngezond, dus één nier missen zou geen effect hebben. Ik heb me daar ook geen moment zorgen over gemaakt. Je zet alles af tegen de gevolgen als je het niet zou doen. De omgeving had meer moeite met mijn besluit. Van sommigen kreeg ik nare opmerkingen, zo van: dat zou ik nooit doen. Dat maakte mijn overtuiging alleen maar sterker. Wel ben ik bang geweest dat de nier zou worden afgestoten.’
