Elke maandag, woensdag en vrijdag zuivert een machinale nier vier uur lang haar bloed. Sinds haar nierfuncties er in 2014 mee ophielden, ligt Moniek drie keer in de week in een Venloos ziekenhuis voor een dialyse. Hoewel haar uiterlijk er niet onder lijdt, vraagt een leven zonder nieren veel offers.
Niet zomaar uit eten
‘Spontaan een drankje doen op een terras zit er voor mij niet in. Ik heb een vochtbeperking van een liter per dag en daar zit ik zo aan. Ook een etentje buiten de deur gaat bijna niet door mijn strenge dieet, waarbij ik rekening moet houden met vocht, zout, kalium en fosfaat. Maar ik klaag daar niet graag over. Wat schiet ik daar mee op? Bovendien ben ik dankbaar voor wat ik nog wel kan. Ik heb hele lieve mensen om me heen. En een fantastische vriend, met wie ik sinds mijn zestiende een relatie heb. We nemen het leven zoals het is en proberen er zoveel mogelijk van te genieten. Met de hondjes naar het bos, een stranddagje of naar ons geliefde eiland Curaçao.’
Gezond opgroeien
Moniek werd geboren met blaas- en nierproblemen. Op tweejarige leeftijd werd haar rechternier verwijderd zodat ze net als ieder ander gezond kind kon opgroeien. Vaak zei haar moeder dat ze zo blij was dat haar dochter zo goed met een nier kon leven. Tot Moniek als zestienjarige steeds meer last kreeg van blaasontstekingen. ‘Ook klaagde ik vaak dat ik zo moe was’, blikt Moniek terug. ‘Mijn moeder liet me onderzoeken en toen bleek mijn overgebleven nier nog maar voor zeventien procent te functioneren. Ik moest zo snel mogelijk een nieuwe nier, of dialyseren.’
