Waarom duurde het 3,5 jaar voor jij een brief schreef?
‘Ik wilde de brief al eerder schrijven om mijn dankbaarheid te uiten. Maar er ging van alles door me heen. Waar moet je beginnen? Wie krijgt die brief: is dat een broer of zus, of de partner die nu alleenstaand is, of kinderen? Daar heb je geen beeld van. Het moet anoniem, want nabestaanden en getransplanteerden mogen elkaars identiteit niet kennen. En je hebt er geen grip op hoe jouw brief overkomt. Het duurde ook een tijd voordat ik ontdekte dat je zo’n brief kunt schrijven. Dat kan via de NTS. Daar kunnen ze ook nagaan of de familie wel een brief wil ontvangen.’
Hoe was het voor je toen je eenmaal was begonnen?
‘In het boek "Hoe kan ik je ooit bedanken?" staan bedankbrieven die ontvangers hebben geschreven aan nabestaanden. Eén ontvanger schreef: Liefste donor, Je moest eens weten hoe vaak ik deze brief heb geschreven. Talloze keren. En steeds: delete. Alles weggehaald. Dat herkende ik helemaal. Het ontroerde me ook. Als ontvanger kom je uit een zwaar ziekteproces. Hoe moet je al die emoties verwoorden? En moet je dat wel doen? Ik wilde dat de brief niet te veel over mijzelf zou gaan, en het moest ook niet te blij klinken, want ook het verdriet van de nabestaanden wilde ik aandacht geven.’
Hoe ben je uiteindelijk tot een brief gekomen?
‘Ik heb heel veel aan dat boek gehad. Ook heeft het me geholpen om met anderen te praten die hiermee hebben geworsteld. Niet iedereen kan dit op papier zetten, heb ik gehoord. Sommige mensen hebben enorm veel moeite met schrijven. Dat was voor mij het probleem niet, maar ik wilde de perfecte brief schrijven. Dat was een drempel, dat moest ik loslaten. Je moet je niet blind staren op hoe het overkomt. Het is misschien al genoeg om te zeggen dat je weer van zonnige dagen geniet en veel energie hebt. En het lukte pas echt toen ik had besloten aan wie ik wilde schrijven.’
Aan wie heb je je brief gericht?
‘Aan de nabestaanden én aan de donor. Daartussen is een verschil. Aan de familie kun je iets zeggen over het gemis dat ze ervaren, en je kunt je hoop uitspreken dat ze troost putten uit de donatie en uit jouw brief. Met de donor heb ik een actieve verbintenis die nooit meer weggaat. We zitten samen in één lichaam. Daarom heb ik me ook directer tot de donor kunnen richten.’
Heeft het schrijven jouzelf ook geholpen?
‘Ja, want ik heb het gevoel dat ik daarmee iets heb afgerond. Ik heb dingen op een rijtje gezet en de transplantatie een beetje van een afstand kunnen beschouwen. Ik kan terugkijken op iets heel bijzonders, en ik wilde mijn dankbaarheid daarvoor tonen aan de nabestaanden en de donor. Onze paden hebben elkaar gekruist, er is een verbinding en die heb ik benoemd. Dat vond ik het belangrijkste.’
Klik hier voor meer informatie over het schrijven van een bedankbrief
De online versie van het brievenboek "Hoe kan ik je ooit bedanken?"
Een papieren editie van het brievenboek kunt u hier bestellen.
