Levensgenieters
Samen met haar grote liefde Sebastiaan en twee vrienden vierden ze samen hun 15-jarige vriendschap in Frankrijk. ‘Het waren levensgenieters,’ vertelt Rob. ‘Een vakantie vol lekker eten, drinken en bourgondische gezelligheid.’
Op de één-na-laatste dag van de vakantie besloten ze een fietstocht te maken op de elektrische fiets en sloeg het noodlot toe. ‘Volgens een vriend begon ze te slingeren. Daarna viel ze heel ongelukkig op haar hoofd.’ Na die val is Lisanne niet meer bij bewustzijn gekomen.
‘Onbeschrijflijk om dochter zo te zien’
Nog diezelfde avond kregen Rob en zijn vrouw telefoon. ‘Onze schoonzoon vertelde ons dat er iets verschrikkelijks was gebeurd.’ Al voordat het gezin van Rob en de schoonouders van Lisanne naar Frankrijk vertrokken, wisten ze dat Lisanne hersendood was verklaard.
Hoewel Rob zelf jarenlang als verpleegkundige op de Intensive Care heeft gewerkt, kon niks hem op het moment voorbereiden dat hij Lisanne voor het eerst zag liggen. ‘Het is onbeschrijfelijk om je eigen dochter zo te zien.’
‘Het hart heeft voor mij altijd geklopt’
Rob en zijn gezin belandden in een wervelwind. In het ziekenhuis werd al snel gevraagd of Lisanne orgaandonor was. Gelukkig hadden ze eerder openlijk over orgaandonatie gesproken, waardoor ze op dat verdrietige moment niet met een extra dilemma werden geconfronteerd.
‘Lisanne wilde haar organen doneren, met uitzondering van haar hart. Lisanne had hier een bijzondere kijk op: ‘Het hart heeft altijd voor mij geklopt, dus dat wil ik houden. En het behoort aan Sebastiaan.’ Nu nog steeds vind ik dat zo’n mooie uitspraak.’
‘We weten dat ze dit wilde’
Sebastiaan, de partner van Lisanne, mocht uiteindelijk de knoop doorhakken. ‘Mijn vrouw en ik waren van mening dat hij, als de grote liefde van Lisanne, daarover de beslissing mocht nemen.’ Sebastiaan had eerst zo zijn twijfels. ‘Hij maakte zich zorgen over hoe ze eruit zou zien na de operatie. Een heel lieve orgaandonatiecoördinator heeft hem daarin gerustgesteld.’
Dat Lisanne anderen nog kon helpen door het doneren van haar organen, geeft de familie enige rust. ‘Lisanne was een heel zorgzaam type. We weten dat ze dit wilde.’ Uiteindelijk hebben Rob en zijn gezin gehoord dat drie organen met succes zijn getransplanteerd. ‘Het idee dat drie mensen nog jarenlang kunnen leven door mijn dochter, dat is een heel mooie gedachte.’
‘Praat erover’
Rob moedigt andere gezinnen dan ook aan om dit belangrijke gesprek aan te gaan: 'Vraag eens aan je partner, kinderen of familie: ‘Wil je wel of geen orgaandonor zijn?' Deze gesprekken boden het gezin een waardevolle houvast. 'Lisanne heeft een beslissing voor ons gemaakt, terwijl ze er zelf niet meer was.'
